XIX. yüzyılın ikinci yarısı, sanatın tüm dünyada temelden değiştiği bir dönem olmuştur. Sanat doğanın temsili ve yansıması ölçüsünde değer olarak görülürken kilisenin ve burjuvanın yönetiminde desteklenmektedir. Sosyal ve siyasal gelişimler paralelinde, sanat ve toplum arasındaki mekanik döngü, estetik gelişimde de öncülük etmiştir. Böylece sanat varlığını kendi egemenliği üzerinde yapılandıran bir organizmaya dönüşmüştür. Toplumda hızlı ve etkili yayılımda olan estetik, yapıcı bir iktidara sahiptir. Avangard terimi bu noktada, toplumsal tasarının gerçekleşmesinde sanata verilen rolün önemini açıklamaktadır. Özerkleşme süreci içinde sanatçı gelenekten, çağdaş ahlâktan, bilim ve siyaset söylemlerinden, popüler kültürden yalıtılmış bir biçimde, hepsinin içerdiği burjuva zihniyetine düşmandır. Sanat ise yönetilemez, varlığı özerk ve özgür oluşuna bağlıdır.


Anahtar Kelimeler: Minimalizm, sanat, soyut dışavurumculuk