Dokuma, tarih boyunca hem işlevsel hem sanatsal bir ifade biçimi olarak toplumların kültürel yapısında önemli yer tutmuştur. Özellikle Türk dokuma geleneği, tarihsel mirası ve sanat değeriyle öne çıkmaktadır. Sanayi devrimiyle birlikte dokumanın doğayla olan ilişkisi zayıflasa da, çağdaş sanatçılar sürdürülebilirlik ilkelerini benimseyerek geri dönüşümlü malzemeler, doğal lifler ve dijital teknolojilerle çevreye duyarlı üretim yöntemleri geliştirmiştir. Bu makale, sürdürülebilirlik kavramının güncel sanat pratiklerinde ve özellikle lif sanatında nasıl yansıma bulduğunu incelemektedir. Sanat üretiminde çevresel kaygılar giderek daha fazla önem kazanırken, geleneksel malzemelerin yerini doğal, geri dönüştürülmüş veya çevreye duyarlı materyaller almaktadır. Lif sanatı, doğası gereği el işçiliğine, dönüşüme ve malzeme duyarlılığına açık yapısıyla bu dönüşümde önemli bir rol üstlenmektedir. Makalede, sürdürülebilirlik ilkesinin lif sanatı üzerinden nasıl yorumlandığı, bu sanatın tarihsel dönüşümü ve çağdaş sanatçılar aracılığıyla günümüz sanatıyla nasıl etkileşim içinde olduğu ele alınmaktadır.

Anahtar Kelimeler: Sürdürülebilirlik, Lif Sanatı, Tekstil