Mekâna özgü yerleştirmeleriyle bilinen Ayşe Erkmen, bazı çalışmalarında mekânın belleğinden faydalanarak işler üretmektedir. Sanatçı bu işlerinde mekânı, belleğiyle sanatın malzemesine dönüştürmektedir. Mekâna basit fakat sıra dışı müdahalelerde bulunarak mekânın geçmişini ve anılarını kavramaktadır. Dolayısıyla minimal bir gerçeklikle oluşturduğu işlerinde mekânın belleğine dokunmaktadır. Kendi deyimiyle “sanat olmak ile olmamak arasında” bir noktada duran sanatçının pratiği, yenilikçi bir yaklaşımla mekân ve bellek ilişkisini gündeme getirmektedir. Bu araştırmada sanatçının özellikle mekâna özgü işlerinde bellek ve mekân ilişkisi incelenmektedir. Dolayısıyla bu ilişkiyi, postmodern bir bağlamda ele alan sanatçının pratiği hakkında detaylı bir araştırma yapılmaktadır. Bu makalede amaçlanan, Ayşe Erkmen’in mekâna özgü işlerinden hareketle postmodern sanatta mekân ve bellek ilişkisi üzerine bir araştırma yapmaktır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi yöntemi benimsenmiştir. Makalede Ayşe Erkmen’in işlerinde mekân ve bellek ilişkisinin ütopik bir söylem içermediği, nostaljik bir duygu yaratmadığı halde minör anlatımlarla postmodern bir bağlam taşıdığı sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Mekân, bellek, Postmodern sanat