On yedinci yüzyılda altın çağını yaşayan Hollanda’nın altın saçlı ressamı Rembrandt, İbrahim’in Kurbanı ile dolaylı yoldan betimlediği anatomi resminde dini ve dini olmayan nesne ve figürleri bir araya getirir. Resimde kullandığı Ishak’ın çıplak bedeni kadavra, İbrahim’in bıçağı ise neşterdir. Sahnede ilahi ve ilahi olmayan varlıklar bir aradadır. İbrahim’in gözleri karmaşık arzularını öne çıkarır. Gözlerindeki bu yoğun ışık, Rembrandt’ın kendi karmaşık arzularıyla da bütünleşen bir varoluş korkusundaki gerilime dikkatleri çeker. Sanatçıdaki bu karmaşık arzular, Eski Ahid’te anlatılan kurban hikâyesinin Yeni Ahid’te bambaşka biçime dönüştüğünü serimleyen bir korkudur; tuvaldeki korku.
Anahtar Kelimeler: Rembrandt, İbrahim, İshak, Kurban, Melek
|