Baudrillard çağımızdaki temel hastalığın gerçeğin üretimi ve yeniden üretimi denilen şey olduğundan bahseder. Ona göre kapitalist toplumda, imgelerin seri üretimiyle sanatta çok önemli olan betimlemenin yerini simülasyonun almıştır. Baudrillard’ın düşünceleri aslında bugün giderek daha da anlaşılır ve haklı görülmektedir. Son birkaç yılda medya da yer alan örnekler bizi hem şaşırtmakta hem de gerçekliğin yerini tam bir simülasyon evreninin aldığını ve artık hiper-gerçeklikten bahsedebileceğimizi ortaya koymaktadır. Modern ve çağdaş sanatın kaderi hiçbir şekilde “auranın kaybı”na indirgenemez. Onun yerine (post) modernite, yerinden alıp (yeni) yerine koyarak, yerinden yurdundan edip yeni bir yer edindirerek, aurayı kaldırıp yine yükleyerek karmaşık bir oyun sahneye koymaktadır. Gerçekten, “hazır - nesne” de olduğu gibi, bir sanat nesnesi, kullanıma yönelik bir nesneden ne kadar ayırt edilemez olmuşsa, benzersizliğini ve kültürel otoritenin damgasını taşıdığını belgeleyip garanti etmek o kadar şart olur.
Anahtar Kelimeler: Aura, Kopya, Simülasyon