Bu makalede Memduh Şevket Esendal’ın Ayaşlı ile Kiracıları romanı ile Haldun Taner’in Ay Işığında “Çalışkur” adlı uzun hikâyesinde apartman yapı biçiminin toplum temsili olarak kullanılması üzerinde durulacaktır. Yazarların, apartman yapı biçimini eserlerine mekân olarak seçerek buralarda bir arada ancak farklı dairelerde yaşayan insanların hikâyeleri üzerinden ülkenin bir insan manzarasını çizmeyi amaçladıkları; Memduh Şevket Esendal’ın Türkiye’nin Cumhuriyet’in ilk on yılındaki değişimini; Haldun Taner’in ise 1950’lerdeki değişimini yansıttığı vurgulanacaktır. Ayrıca bu mekân biçiminin eserlerin biçimsel yapısını belirlediği tezi üzerinde durulacaktır. Yazarların, toplumun bir kesiminde gözlemledikleri ahlaki yozlaşmayı, bir modernizm eleştirisi çerçevesinde geliştirdikleri belirtilecektir.
Anahtar Kelimeler: Apartman, değişim, yozlaşma, toplum manzarası.
|