R. Schumann’ın 1842 yılında bestelediği üç oda müziği eserinden biri olan “Piyanolu Beşli”nin (Op.44), literatürde araştırma konusu olarak yer almadığı dikkat çekmektedir. Schumann’ın müzik ve dil (yazım stili) anlayışının, diğer birçok romantik müzik bestecisi gibi edebiyat, doğa ve felsefe gibi alanlardan ilham alarak kendini adeta yeni yaklaşımların içine çektiği söylenebilir. Bu anlamda, Schumann’ın “Piyanolu Beşli”de (Op.44) ortaya koyduğu müzikal yapı ve konu edindiği hikaye arasındaki ilişki, enstrümantal müziğe uygulanan semiyotik (göstergebilimsel), persona ve analoji (benzerlik-çağrışım) gibi kuramlar açısından incelemeye alınmıştır. “Piyanolu Beşli”nin (Op.44) birinci bölümünde eserin persona (besteci-eser ilişkisi) ile bestecinin yaratı sürecinde bireyselliğine ait birçok durumun yer alış şekli ortaya konulmaya çalışılmıştır. Üçüncü bölümde ise analoji (benzerlik-çağrışım) açısından belirli noktaları incelenerek etkilendiği müzik sitili ve bestecilik anlayışı üzerine bulgulara değinilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Romantik Müzik, Robert Schumann, Oda Müziği, Piyanolu Beşli (Op.44), Persona, Analoji, Semiyotik İnceleme
|