Çağdaş sanatta ötekileştirme kavramı pek çok sanatçı tarafından yine farklı göstergeler ile ele alınmıştır. Bu çalışma kapsamında ötekileştirme kavramını, ortak bir tutumla, barınma metaforu üzerinden yorumlayan ve bu süreçte biçimsel gösterge olarak da barınak formunu ya da barınma alanlarının donatılmasını kullanan sanatçılar hakkında araştırma yapılmıştır. Barınak imgesini geride ya da geçmişte bırakılma, toplumdışı kalma, izole olma, göçmenlik, toplumsal cinsiyet ve cinsiyet ayrımcılığı bağlamlarıyla ele alan sanatçılar ve yapıtlarıyla çerçevelenen araştırma kapsamında, Nil Yalter’in “Topak Ev”, Ayşe Erkmen’in “Evde/-miş”, Hale Tenger’in “Dışarı Çıkmadık, Çünkü Hep Dışardaydık / İçeri Girmedik, Çünkü Hep İçerdeydik” ve “Sandık Odası”, Mario Merz’in “Giap'ın Igloo'su”, Mehwish Iqbal’in “Home Away From Home (Evden Uzaktaki Ev)”, Miriam Shapiro ve Judy Chicago’nun birlikte yaptığı “Womenhouse (Kadınlar Evi)” adlı çalışmaları hakkında derlenen bilgiler sunulmuş, işler kavramsal açıdan irdelenmiş, metnin konusu ile olan bağları gösterilmiş ve yorumlanmıştır. Araştırma sürecinde veriler doküman inceleme yöntemiyle elde edilmiş ve nitel analizler yapılarak değerlendirilmiştir.
Anahtar sözcükler: Çağdaş Sanat, Barınak, Ötekileştirme