1960 sonrası değişen sanat anlayışı, kavramsal sanat ile birlikte geleneksel sanat algısının devinime uğrayarak sabit kurallardan sıyrıldığı, nesnelerin anlam, kavram ve düşünsellik boyutunda irdelendiği yenilikçi bir anlayış ortamı oluşturmuştur. Dönemin öne çıkan yenilikçi sanatçıları tarafından benimsenen bu tutum geleneksel sanat algısındaki estetik kaygı ve formalist düşünce yapısı, galeri mekânları aracılığı ile metalaşan sanat olgusunu, bu sınırlı çerçeveden sıyrılarak dönemin güçlü ve etkileşimli sanat akımları ile güçlendirmiştir. Anlatımı destekleyen ve kavram ile bütünleşen eserler, nesnenin vurgudaki rolü temel alınarak üretilen eserler, izleyiciye düşünme fırsatı sunarak, eser ve izleyici arasında bir bağ kurulmasını sağlamıştır. Bu değişim, yapısı itibariyle kısıtlı bir sunum çerçevesinde değerlendirilen seramik sanatını da diğer sanat dalları gibi daha geniş ve etkileyici bir yöntemle buluşturmuştur. Bu çalışmanın amacı seramik sanatının, yerleştirme sanatı altında mekân ve izleyici katılımı ile birlikte kaide üstü sanat anlayışından nasıl farklı biçimlerde kullanılmaya başlandığını, seramik malzemenin yapısı ve üretim süreci doğrultusunda yerleştirme yapan sanatçıları nasıl kendine çektiğini ve sanatçıların fikir ve anlatılarına nasıl farklı boyutlar getirdiğini aktarmaktır. Çalışma veri toplama yöntemi ile gerçekleştirilen literatür tarama, eser gözlem ve sanatçı görüşmeleri sonucunda yorumlanan nitel bir araştırmadır. Araştırmada yerleştirme sanatının ilk ortaya çıkışı, gelişim süreci ve günümüz sanat anlayışlarına kadar geçen sürede yaşanan değişimleri araştırılarak, seramik malzemenin yerleştirme sanatında kavramsal bağlamda kullanımı sanatçıların eserleri üzerinden incelenerek yorumlanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Yerleştirme sanatı, kavramsal sanat, seramik malzeme