Bu makale; sanatçıların kendi annelerinin resimleri üzerine inceleme sunmaktadır. Bu kapsamda Dürer, Lucian Freud, Whisler, Arshil Gorki, Semiha Berksoy ve Hüseyin Sönmez’in anne resimlerine yer verilmiştir. Yaşantımızın biricik kaynağı, doğurgan ve üretken olan annelerimiz, çoğu uygarlıkların bereket sembolü, Hristiyan dünyasının Meryem Ana’sıdır. Aile, pek çok toplumda yüceltilen bir kavramdır. Bu nedenle de aile konulu resimler, aynı zamanda mesajı olan çalışmalardır. Kutsal kitapları referans alan eserlerde dini mesajlar, Mary Cassat, Kathe Kollwitz’in ve Neşat Günal’ın resimlerinde ise toplumsal mesajlar öne çıkmaktadır. Yazı konusu olan sanatçıların anne resimleri ise, sanat tarihinde aile resimlerinden farklı olarak, daha özel ve öznel bir yerde durmaktadır. Dürer’in, Lucian Freud’un ve Whisler’in anne resimlerinde, yaşlanmış anneye sanatçıların hüzünlü bakışlarını, Arshil Gorki’nin, Semiha Berksoy ve Hüseyin Sönmez’in anne resimlerinde ise, ölen, kaybedilmiş anneye yakılmış ağıtların görsel izlerini görürüz. Sanatçıların annelerini anıtsallaştırdıkları bu çalışmalarda, konunun doğası gereği yoğun bir duygulanım görmek mümkündür. Ancak, teknik, yöntem ve resmin kurgu ve kompozisyonlarında, sanatçıların diğer çalışmalarıyla belirgin farklılıklar gözlenmez.
Anahtar Kelimeler: Sanat, Anne, Resim, Portre