Seramik Sanatında malzeme, teknik, mekan kullanımı açılarından bir çok kişisel ifade yönelimi bulunmaktadır. Bu yönelimlerden bir tanesi de izleyici katılımıyla oluşan sanat çalışmalarıdır. İzleyicinin, sanat nesnesinin karşısında edilgen ve gözlemci konumundan katılımcı ve etken bir konuma geçtiği bu çalışmalar ancak karşılıklı bir diyalog kurulursa tamamlanır ve anlam kazanır. Bu yönelim, bireylerin sanatla kurdukları ilişki açısından karşılıklı bir paylaşıma imkan vermesinin yanında sanatçı için de planlanamaz bir süreci getirir. Sanatçı, katılım için izleyiciye açtığı alanda kendi çalışmasının üzerindeki kontrolü karşılıklı etkileşme devreder ve kendisini de gözlemci konumuna yerleştirir.
Sanat rollerindeki bu ilişkilerin değişimiyle Katılımcı Sanat’ın yanında Dada, Fluxus, Arte Povera, Performans, Arazi Sanatı gibi birçok akım ve yöntem gelişmiştir. Bu çalışmalar ve sonrasında devam eden benzer görüşler sayesinde değişmeyen bir kural olarak kabul edilmiş sanatçı-sanat nesnesi-izleyici rolleri zayıflamıştır. Sanat nesnesi katı bir nesneden performatif ve paylaşımcı bir yapıya yaklaşmıştır.
Seramik malzemenin yapısal olarak içerdiği birçok imkan ve bu imkanların sanatçılar için oluşturduğu ihtimaller, katılımın da eklenmesiyle artabilir. Değişken bir sanat nesnesi anlayışı, seramiğin engel olarak görülebilen yapısal özelliklerinin doğru kullanılmasını sağlayabilir.


Anahtar kelimeler: Seramik, Sanatçı, Sanat Nesnesi, Katılım, İzleyici