Doğa, tarih boyunca sanatı etkilemiş ve sanatın oluşumunda oldukça önemli bir kaynak olmuştur. Her dönemin kendine özgü teknolojik unsurlarıyla birlikte, sanatta köklü değişimler meydana gelmiştir. Öyle ki, her çağda doğadan beslenmiş olan sanatçı; teknolojik, politik, ekonomik ve sosyo-kültürel anlamda değişen olgular üzerinden yapıtlarını disiplinlerarası bir yaklaşımla yeniden ele alarak, sanatın ne’liğine yönelik tartışmaları da beraberinde getirmiştir. Bu süreç boyunca meydana gelen biçim bozma, yapıt ve nesne ilişkisi, yapıt ve izleyici etkileşimi, mekan ve sanat algısı gibi bazı konularda belli parametreleri ele alan sanatçı, eleştirel değerlendirmelerde bulunarak sanatta dayatılan kurallara başkaldırı niteliğinde bir tavır sergilemiştir.

Bu metinde, doğanın sanat için ne anlam ifade ettiğine ve sanatçıların doğaya ve teknolojiye karşı yaklaşımları kısaca ele alınmıştır. Sanatçılar her dönemde olduğu gibi doğadan esinlenerek yapıtlarını oluştururken, yine doğanın çekim gücünden faydalanma yoluna girmiştir. Günümüz teknolojisinin sunduğu sınırsız olanaklardan faydalanarak ortaya konan yapıtlar, her geçen gün tahrip olmaktan kurtulamayan doğanın, sanatçılar üzerinde bıraktığı etkisiyle birlikte ele alınmıştır. Ancak son yılların sanatçıları bu kez alışılmışın dışında bir tarzda bunu gerçekleştirmiştir.

Metinin içeriğinde ise, sanat olgusu açısından; doğa ve teknoloji kavramlarının yapısına, birbiriyle ilişkisine, zaman içindeki değişimlerine değinilerek, ilgili sanatçıların yapıtlarından örneklere yer verilmiş ve bu çerçevede sınırlandırılmıştır. Modernizm ve Postmodernizm döneminde üretilen yapıtlar ele alınırken, sanatçıların içinde bulunduğu çağın özelliklerinden yararlanmaları, doğal ve teknolojik unsurları çalışmalarında kullanmaları farklı açılardan da değerlendirilmiştir. Ayrıca ilgili sanatçıların sanatsal tavrı ve manifestoları düşünce bağlamında özetlenerek, araştırmanın sınırlarını belirlemiştir.


Anahtar Kelimeler: Doğa, Teknoloji, Sanatçı, Yapıt, Plastik Sanatlar, Çağdaş Sanat.