“Et karkası” ya da “Ölü Öküz” betimi, özellikle Kuzey Avrupa resim sanatında sıklıkla karşımıza çıkan sembolik bir imgedir. Konu üzerinde ikonografik değerlendirmeler yapıldığında, Eski Ahit ve İbrani mitlerinde örneğini gördüğümüz bu sembolik imgenin kökeninin daha da eskiye uzandığını görmekteyiz. Hıristiyan sanatına baktığımızda benzer temanın devam ettiğini ve referansları eskiye dayanan bu imgenin bir kurban sembolü olarak değişim geçirdiğini, Hz. İsa’nın kendini insanların günahları için kurban etmesinin görsel karşılığı olarak kullanıldığını görmekteyiz. İsa’nın ölüm biçimi çarmıha gerilme şeklinde olduğu için, kurban edilmiş boğanın öldürüldükten sonra bir karkasa gerilmesiyle ortaya çıkan biçim ile ikisi arasındaki sembolik anlamda bir görsel özdeşlik kurulmuştur. 16. Yüzyıla kadarki örneklerinde, İncil’den alınmış konuları resmeden sahnelerde, kompozisyonun içinde bir unsur olarak yer alırken, 17. Yüzyıla doğru et karkası betiminin kompozisyonun ana öğesi haline geldiği örneklerle karşılaşılmaktadır. Bu makale kapsamında bu imgenin dinsel bir sembol olarak tarihsel süreçte resim sanatındaki ifade ediliş biçimleri, çeşitli örnekler üzerinde ele alınmıştır.
Anahtar Kelimeler: Et Karkası, Kuzey Avrupa Resmi, Kurban, Eski Ahit, Yeni Ahit