ÖZET

1960’lı yıllar özellikle Avrupa ve Amerika’da sanatın yeniden şekillendiği ve içinde bulunduğu dönemin karşı kültürel söylemleriyle beslendiği bir dönemdir.Duchamp’ın“düşünce olarak sanat” anlayışı politika, felsefe, sosyoloji ve psikoloji gibi alanlarla kesişerek sanatın anti nesnel ve düşünce boyutuna işaret etmiştir. Mel Bochner, Joseph Kosuth, Robert Barry, Lawrence Weiner, Tery Atkinson gibi kavramsal sanatçılar 1968 yılında İngiltere’de “Sanat ve Dil” grubunun kurulmasında önemli rol oynamışlardır. Sanatta kavramsalcılığı idealize etme noktasında dil olgusunun yerini ve önemini tanımlayan sanatçılardan Mel Bochner kavramsal sanat yapıtının tam bir dilsel karşılığının olması ve sürekli deneyimlenebilmesi konusuna işaret eder.Sanatta nesnelliğin kaybolduğu bu süreçte daha ileri bir söyleme sahip Dilbilimsel, kavramsalcılardan Joseph Kosuth “dil yoksa, sanat da yoktur” sözüyle sanat yapıtındaki görsel deneyimi ve estetik haz durumunu tamamen dışlamıştır.Makalede dilbilimsel kavramsalcılıkla sanat yapıtındaki nesnelliğin ve estetik haz’ın yokolma süreci ele alınmış ve bu sürecin en önemli temsilcilerinden Joseph Kosuth’un çalışmalarıyla örneklendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Kavramsal, Linguistik, Avant-garde, Sosyoloji, Psikoloji, Estetik.